حمله عراق به ایران را پیش‌بینی، با ادامه جنگ مخالفت و از رزمندگان حمایت کردیم...اگر در سفارت آمریکا گروگانگیری نمی‌شد، صدام جرات نمی‌کرد حمله کند.

امام گفتند اگر بصره را بگیریم، در عراق کودتا می‌شود و صدام را برکنار می‌کنند و بعد ما صلح می‌کنیم...به امام گفتم باید پیروزی نظامی را تبدیل به پیروزی سیاسی کنیم. به محض اینکه به پیروزی نظامی رسیدید، کشورهایی که می‌گویند دوست ما هستند مثل سوریه و الجزایر، در سازمان ملل پیشنهاد آتش‌بس بدهند...چمران گله کرد که غرضی به ماشین‌های ما بنزین نمی‌دهد...شیبانی پیش از انقلاب وقتی از زندان آزاد شد، اعلام کرد که دیگر عضو نهضت نیست... آیت‌الله طالقانی از زندان که آزاد شد، دیگر عضو نهضت آزادی نبود.

چمران گفت از ما دو نفر یکی باید بماند...تا فتح خرمشهر ما با تمام قوا از جنگ حمایت کردیم...آقای محسن الله‌وردی از اعضای نهضت آزادی بود که در جنگ شهید شد... اعراب حاضر شدند ۱۰۰ میلیارد دلار بابت خسارت جنگ به ایران بپردازند. این موضوع در جلسات غیرعلنی مجلس هم مطرح شد... صدام در شرایط مالی نبود که بتواند غرامت را بپردازد...اگر در مواردی کشور‌های عربی به صدام در جنگ علیه ایران کمک کرده بودند چه ایرادی داشت اگر آن‌ها غرامت جنگ را می‌پرداختند.

گزارش‌های ارتش عراق قبل از اینکه به دست رئیس‌جمهور عراق برسد، به ایران می‌آمد...اگر گروگانگیری نمی‌شد، صدام جرات نمی‌کرد به ایران حمله کند...قبل از گروگانگیری، کویت هرگز موافق حمله عراق نبود...ارتش به انقلاب تسلیم شده بود اما هنوز نیروی قابل اعتمادی نبود. پیش‌بینی‌ آمریکایی‌ها این بود که بعد از مدتی که هیجانات انقلابی فروکش کند، دوباره ارتش وارد صحنه شود...غرضی، استاندار خوزستان فرماندهان ارتش را زندانی و خلع درجه کرد...به پیشنهاد رئیس‌جمهور الجزایر با صدام مذاکره کردم.