مصدق به عنوان حقوقدانی ناب، ‌حقوق ملی را حتی به منافع ملی ترجیح می‌داد...‌در کودتای ۲۸ مرداد عوامل خارجی حضور اجرایی نداشتند.

دیگر باید به دوازده سال توطئه، دوازده سال تحریک برادران و خواهران و مادر و دوازده سال اغراض و شهوات اجنبی خاتمه داد...ملت ایران تشنه انتقام است و می‌خواهد تو را که به هیچ چی او ابقا نکردی در روی میز متهمین دادگاه و آنگاه بر چوبه دار ببیند...انگلیس‌ها هنوز خیال می‌کردند از دربار بی‌شرم، از دربار منفور، از دربار دشمن ملت و از یک قانون پلیدی و انقراض کاری ساخته است...«فراری بغداد» نوکری و بردگی انگلیس را بر پادشاهی ملت خود ترجیح داد.

فرماندهی و مدیریت کودتای دوّم که در روز ۲۸ مرداد انجام شد با انگلیسی‌ها بود و این‌ها چون در روش با آمریکایی‌ها متفاوت اقدام می‌کردند توانستند کودتا را به پیروزی برسانند...انگلیس آلترناتیوی جز شاه نداشت به همین دلیل با وجود اینکه شاه بسیار به امریکایی‌ها نزدیک بود انگلیسی‌ها مجبور شدند در حکومت بعد از کودتا به محوریت بودن افراد نزدیک به آمریکا تن دهند.

مصدق به خواسته‌های ضدسلطنتی فراگیر مجال بروز نمی‌داد...مصدق تغییر نظام سیاسی را نمی‌خواست...به لحاظ اقتصادی و علیرغم تحریم‌ها و بحران‌هایی که وجود داشت فکر می‌کنم دولت مصدق در حال سقوط نبود، در حوزه سیاسی هم با توجه به عدم مهارت و ساده‌نگری دست‌اندرکاران کودتا، براندازی مصدق چندان قطعی نبود به شرط آنکه خود مصدق میل بیشتری به بقاء داشت.