مصدق: باید رویه دولت انگلستان را مخالف با شرایط دوستی که همیشه از طرف دولت ایران رعایت می‌شده بدانیم و روابط سیاسی موجود را بی‌اثر بشناسیم... در روز ۳۰ مهر ۳۱ در جلسه فوق‌العاده هیات وزیران، قطع رابطه سیاسی ایران و بریتانیا به تصویب رسید...بولتن اداره اطلاعات سفارت انگلیس با چاپ شعری از حافظ نوشت: «امیدواریم در این ظلمت نوری پیدا شود.»... فاطمی: دکتر فاطمی: من درهای سفارت انگلیس را بستم، غافل از اینکه تا دربار هست، انگلستان سفارت لازم ندارد.»

شش نفری که سفارت ایران در لندن را اشغال کردند یک ماه پیش از روز حمله، از عراق وارد بریتانیا شده بودند... رهبر گروگانگیران خواسته‌های خود را مطرح کرد: «آزادی ۹۱ عربی که در زندان‌های ایران محبوس هستند و تأمین گذرگاهی امن برای آن‌ها تا بتوانند به هر مقصدی که بخواهند از ایران خارج شوند. اگر این خواسته‌ها تا ظهر روز پنج‌شنبه، ۱ می برآورده نشوند، سفارت و تمام کسانی که داخل آن هستند به هوا فرستاده خواهند شد.»... تاچر گفت تروریست‌ها اجازهٔ خروج از کشور را ندارند.

بی‌بی‌‌سی خواسته‌های گروگانگیران را خلاصه و به غلط گزارش کرده بود... روز چهارم دو گروگان برای آزادی انتخاب شدند: علی‌قلی غضنفر، معلمی پاکستانی که بعد‌ها معلوم شد به خاطر صدای خروپف‌اش که نمی‌گذاشت کسی بخوابد آزاد شده. دومین گروگان گنجی، زنی حامله بود...آزادی هر گروگان اطلاعات جدیدی از وضعیت گروگان‌ها و تعداد و نوع اسلحه تروریست‌ها به پلیس می‌داد...جنازهٔ لواسانی از درب جلویی سفارت بیرون انداخته شد... وابسته رسانه‌ایِ سفارت، علی‌اکبر صمدزاده، را از ناحیهٔ سینه هدف قرار گرفت و جان سپرد.

به خلخالی گفتم ما نواب صفوی می‌خواهیم با ۲۵ سال تکامل، متاسفانه شما نواب صفوی ۲۵ سال پیش از او هم نیستید....خلخالی «فدائیان اسلام بنیانگذاران» را تشکیل داد...شهریار شفیق (خواهرزاده شاه) را ما ترور نکردیم. ما اصلا از آن جریان باخبر نبودیم، قطعا اگر مطلع می‌شدیم، نفی می‌کردیم. بنظرم آقای خلخالی هم دخالتی در این قضیه نداشت. منتهی همیشه روی موج سوار می‌شد... خبر ترور شفیق چون بازتاب داخلی نداشت ما سکوت کردیم.