یکی از راه‌های خروج زنان از اندرونی، شرکت در مراسم تکیه دولت بود... شاه در برگزاری مراسم آیینی محرم در کنار توجه به مذهب به دنبال کسب مشروعیت در میان مردم بود... برقراری ارتباط نیمه مستقیم میان شاه و مردم از جمله ویژگی‌‏های برگزاری مراسم مذهبی در تکیه دولت بود... برگزاری مراسم مذهبی در تکیه دولت این امکان را برای زنان عادی جامعه فراهم می‌‏آورد که همسران شاه و زنان اشراف را از نزدیک ببینند...دو ماه تبلیغات اجتماعی - دینی در حکم برگزاری یک فستیوال مذهبی و دوره آموزش اندیشه‌‏های مذهبی بود.

مهد علیا به مدت چهل روز بعد از مرگ محمدشاه تا روی کار آمدن ناصرالدین شاه بلامنازع حکمرانی کرد...یکی از اقدامات مشترک زنان سوگلی و بانفوذ شاه بعد از محکم کردن جای پای خود در عرصه سیاست، وارد کردن خویشان و اقوامشان در کار‌ها و مشاغل دولتی بود...محل زندگی زنان شاه به عنوان مکان بست، ملجأ و مأمن کسانی بود که مرتکب خلافی شده و یا مورد سوءظن قرار گرفته بودند...قدرت زنان درباری در عرصهٔ سیاست برگرفته از میزان ارتباط و نسبت با پادشاه بود.

در مقایسه با حرمسرای فتحعلی‌شاه که زنانش بیشتر هنرمند، خطاط و شاعر بودند و دخالت آنان در امور سیاسی تقریبا محدود به شفاعت و میانجی‌گری بود، حرمسرای ناصری عرصه‌ای سیاسی محسوب می‌شد و در دوره‌های مختلف حکومت او، زنان نقشی تعیین کننده در مسایل سیاسی ایفا کردند...انتخاب انیس‌الدوله و امینه اقدس که زنانی از طبقات پایین اجتماع بودند، به عنوان ملکه و خزانه‌دار حرم نشان دهنده از میان رفتن تدریجی سنت‌های طبقاتی و ورود به جامعه‌ای بود که در آن لیاقت و توانایی افراد بیش از اصل و نسب مورد توجه قرار می‌گرفت.

آنچه راجع به ایران یگانه است اینکه حاکم مستبد و نخست‌وزیرش هرگز نتوانستند راهی پیدا کنند تا با نخبگان اصلاح‌طلب پیشین آشتی کرده و آن‌ها را در سیستم جدید ادغام کنند...هویدا انتخابی قابل قبول بود چرا که او یکی از همکاران نزدیک منصور بود و‌‌ همان تکنوکراسی و بوروکراسی اروپایی را نمایندگی می‌کرد. در‌‌ همان حال او بر خلاف امینی از ارتباط با نخبگان قدیمی و حلقه‌های ملی‌گرا که می‌توانست کنترل وی را دشوار کند نیز محروم بود... دوره طولانی مدت نخست‌وزیری هویدا یک دستاورد منحصر به فرد بود.