حدود ۳۰۰ لهستانی زندگی دایم در ایران را ترجیح دادند...جریان ایران‌شناسی تا امروز در دانشگاه‌های لهستان پیگیری می‌شود.

ما با یک سری لهستانی مواجه هستیم که پاسپورت فرانسوی یا روسی و پروسی دارند؛ از راتوله چشم‌پزشک لهستانی مقیم تهران تا الکساندر حوجکو، کنسول روسیه در رشت و تهران همه لهستانی‌اند...در دوران اواخر قاجار و اوایل پهلوی، بهترین پارچه‌های موجود در بازار ایران، لهستانی بود...۹۰ درصد استادان دانشکده‌ سازه‌های دریایی تحصیلکرده لهستان هستند...لهستانی‌ها در پروژه راه‌آهن سراسری و تاسیس دانشکده نساجی پلی‌تکنیک حضور داشتند...چرا سفارت ایران پیش از حمله آلمان به لهستان بسته شد؟

کافه پولونیا در لاله‌زار قدیم، زیرزمینی بود که با ورود لهستانی‌ها در ایران پا گرفت و همچون دیگر زاده‌های جنگ، با پایان عربده‌کشی متحدین و متفقین جنگ دوم جهانی، از میان رفت...پولونیا به اعیانی‌‌ترین کافه رستوران تهران تبدیل شد؛ کافه‌ای که بیشتر چهره‌های حکومتی و افسران ارتش متفقین به آن رفت‌وآمد داشتند....بر اساس گفته‌های لولا، هر کسی اجازه ورود به این کافه را نداشته، برای همین تا به این لحظه خاطرات پولونیا در مه تاریخ جا خوش کرده است...پولونیا حالا چاپخانه‌ای است در پاساژ چلچله.

وقتی تبعیدی‌های لهستانی به بندر انزلی رسیدند، در امتداد ساحل زانو زدند و خاک ایران را بوسیدند...مهاجرت لهستانی‌ها به مدت بیش از نیم قرن عملا از تاریخ پاک شد... تا سال ۱۹۸۸ اجازهٔ اشاره یا ارجاع به مهاجرت لهستانی‌ها به ایران در رسانه‌های دولتی لهستان داده نمی‌شد تا اربابان سیاسی‌شان (شوروی) برآشفته نشوند...بریتانیا و آمریکا به لهستان خیانت کردند...نقش لهستانی‌ها در جنگ کوچک شمرده می‌شود...خاطرهٔ آوارگان لهستانی در اصفهان زنده‌تر است...خسرو سینایی، فیلمساز شجاعی بود که سعی کرد سکوت را بشکند.