عامل شکست مذاکرات نفت، بریتانیا و آمریکا بودند که هرگز پیشنهاد مورد پسندی ارائه نکردند...کودتای ۲۸ مرداد ارتباط بسیار اندکی با بحث کمونیسم داشت. کمونیسم عامل ترس و وحشت بود که بریتانیا مایل بود از آن استفاده کند...در کودتای ۲۸ مرداد، ۹۰ درصد بازیگران خارجی نقش داشتند و ۱۰ درصد ایرانیان. کودتا نه توسط جمعیتی که در خیابان حضور داشتند، بلکه توسط ارتش سازماندهی شد. از همین رو ما آن را یک کودتای نظامی می‌نامیم...درباره نقش روحانیت در کودتا اغراق شده است...مصدق نماینده عقاید سکولار و ملی‌گرایانه بود.

من مصدق را قهرمان ملی می‌دانم...اعتماد مصدق به آمریکایی‌ها نادرست و اشتباه بود. مصدق خام دموکرات‌منشی آمریکایی‌ها شد ...شناخت مصدق نسبت به دشمن تا اندازه‌ای کم بود...مصدق به نیروهای قدرتمندی که در کشورمان برای دفاع از منافع ملی وجود داشتند تکیه نکرد...هر زمانه‌ای الگوی خودش را می‌طلبد چون شرایط سیاسی و استراتژیک آن دوره را نمی‌شود با امروز مقایسه کرد. مصدقی می‌خواهیم که بتواند خودش را با این زمان و مسایل موجود در سیاست کلان این دوره تطبیق دهد.

مصدق اگر در قدرت می‌ماند موضوع طبقاتی و مسالهٔ زنان حل می‌شد...مصدق ایده‌آل‌های طبقه متوسط روشنفکری را پیگیری می‌کرد...من در شرف مصدق به هیچ وجه تردیدی ندارم.‌ اما به طور کلی نرمشی که او در ساز و کار سیاسی و اجتماعی خود داشت موجب شد که از یک طرف ارتش قدرت بیابد و از طرف دیگر هم محمدرضا شاه سعی کند که برگردد و همه چیز را به هم بریزد...مصدق می‌خواست که دولت،‌ کار خود را بکند و شاه هم نوعی جایگاه تشریفاتی قابل احترام در تاریخ باشد.

مصدق نمونه صداقت سیاسی و مظهر آزادمنشی است...وقتی می‌بینیم عده‌ای می‌خواهند نام مصدق را به هر صورت و بهانه‌ای بیالایند، به فراموشی بسپارند، از تاریخ معاصر حذف کنند، در عین اندوه، خنده‌ام می‌گیرد. تو نام او را نمی‌بری تا نام خودت مطرح باشد؟ چه خیال خامی، تویی که‌ برای تاریخ تصمیم می‌گیری؟ نام‌ها می‌مانند، در تاریخ و حافظه ملت‌ها و متاسفانه کنار هم...مصدق و دیگرانی که ستایششان کرده‌ام از دایرۀ نقد عقلانی بیرون نیستند. من آنان را دوست می‌دارم با بد و نیکشان، با ضعف‌های انسانی و قدرت سلوکشان.