نفت را ملی کرده‌ایم و مال ماست ولیکن نه توانایی اداره کردن آن را داریم نه متخصص فنی و نه وسایل حمل، فرضا که متخصص و وسایل حمل را فراهم کردیم تازه در فروش نفت عاجز خواهیم بود...اطلاعاتی که در این دو ماه اخیر توانسته‌ام کسب نمایم همه دال بر این است که نقشه کمپانی نفت این است که ایران را درس عبرتی برای سایر کشورهای خاورمیانه قرار دهد تا هر کس به فکر ملی کردن نفت خود نیفتد...فروش نفت مستلزم تشکیلات مخصوصی در کشورهای مصرف‌کننده است و با این سهل و سادگی که تصور کرده‌اند نیست.

بعد از نخست‌وزیری مصدق حجم سرمایه‌گذاری افت کرد... حس بلاتکلیفی برآمده از تفوق حزب توده بود...سقوط مصدق پایان غمباری بود برای آغازی نویدبخش.

بر اساس اطلاعات گمرک ایران، از سال ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۲، به رغم نبود صادرات نفتی، رقم مجموع صادرات از مجموع واردات بیشتر است...در سال ۱۳۳۱، بهای واحد صادرات ایران ۴۰ درصد افت کرده است...تلاش‌های مصدق برای تبلیغ و ترویج صادرات را چند عامل بی‌اثر کردند، برجسته‌ترین‌‌شان کاهش قیمت‌های جهانی و خروج سرمایه‌ها از ایران...مصدق برای تأمین کسری، مالیات‌ها را بالا برد، به مردم اوراق قرضه فروخت و نقدینگی را افزایش داد...مصدق کوشید زیر بار وام نرود و با افزایش حجم پول مشکل را حل کند.

افسانه‌ای ملی شکل گرفته که به غلط، رسیدن به رشد اقتصادی‌ چشمگیر را به دکتر مصدق نسبت می‌دهد...دولت ایران برای مقابله با اثرات تحریم نفتی بریتانیا، سیاست‌های کوتاه‌ مدت ناموفقی را در پیش گرفت که در نتیجه‌شان وضعیت اقتصاد ایران از همه جهات به سرعت وخیم‌تر شد... درآمد نفت که قطع شد، عایدی دولت هم ۳۷ درصد کاهش یافت...مصدق سوسیالیست نبود و به تراز بودجه، پول درست و قابل ‌اتکا و نقش محدود دولت در اقتصاد باور داشت...مصدق اعتقاد داشت درآمد نفت می‌تواند به توسعۀ بیشتر کشور کمک کند.