علم خواسته بود خاطرات زمانی چاپ شود که شاه و خودش زنده نباشند...نام چند شخص را در خاطرات حذف کردم...دختر علم جلد اول خاطرات را در یک صندوقچه‌ پیدا کرد.

ریشه‌ انقلاب بهمن ۵۷ را باید در سرکوب شدید معترضین و روحانیت در ۱۵ خرداد ۴۲ توسط اسدالله علم جستجو کرد...علم رابط مهمی میان شاه و انگلیس و آمریکا بود...شاه خیلی کار‌ها را توسط علم جلو می‌برد ولی در ‌‌نهایت تصمیم نهایی را خودش می‌گرفت...ظاهرا هیچ کس به اندازه علم مورد اعتماد شاه نبود...شرکت‌هایی که می‌خواستند به ایران اسلحه و کالاهای دیگر بفروشند می‌بایست ابتدا با دفتر علم هماهنگ می‌کردند...همسر اسدالله علم قسمت زیادی از خاطرات را از بین ‌برد.

علم معتقد بود که ترس و تردید شاه به دور از مصلحت است و تصمیم خودش، یعنی سرکوب شدید مخالفان، سنجیده و عاقلانه است...علم چرا می‌بایست نکاتی از زندگی شخصی‌اش را به نگارش درآورد درحالیکه مسائل بسیار مهم‌تری از قلم افتاده‌اند؟... خوانندگان متعجب‌اند که چرا علم به این تفرج‌ها و معاشرت‌هایی که در آن‌ها شاه یا به قول علم، «اعلیحضرت» نیز در آن حضور داشته است، اشاره می‌کند؟.... برخی از سخنان شاه که توسط علم ثبت شده‌اند بیانگر نحوهٔ ادارهٔ حکومت هستند و دلیل سرنگونی آن را نشان می‌دهند.

علم ناراحت است که همهٔ وقت او صرف لوله‌کشی و تهویهٔ هوای کاخ و روابط پیچیدهٔ خانوادهٔ شاه می‌شود. او مجبور بود پیام‌های رمزداری را به سفرا منتقل کند بدون آنکه از محتوای آن‌ها آگاهی داشته باشد... ترکیب شاه و علم به ضرر ایران بود. هیچ کدام به تنهایی افراد بسیار باهوش و فهیمی به شمار نمی‌رفتند اما در مصاحبت با هم می‌توانستند همدیگر را قانع سازند که از پیش باهوش‌ترند...شاه نمونهٔ یک رادیکال بود، علم یک محافظه‌کار به تمام معنی...بیش از آنکه شخصیت شاه به تصویر درآید، شخصیت خود علم نشان داده شده است.