اواسط دهۀ ۱۳۰۰ فوتبال دیگر نماد تجدد در ایران شده بود...عیسی صدیق روایت می‌کند که عامۀ مردم در آغاز چنان بی‌اعتنا بودند که ادارۀ تربیت بدنی ناگزیر بود به دادن چای و شیرینی تا مردم را به دیدن بازی‌های فوتبال اغوا کند...سال ۱۳۱۸ برای اولین بار در تاریخ ایران در تعدادی از رشته‌ها، از جمله فوتبال، مسابقات ملی قهرمانی برگزار شد...تا اواسط دهۀ ۱۳۱۰ ورزش‌های غربی برای اقلیتی مختصر از ایرانی‌ها جالب بودند. فوتبال عمدتاً فعالیتی خاص نخبگان و بالادستی‌ها بود.

فوتبالیست‌های ایرانی جوان بابت پوشیدن شورت ورزشی با ناملایماتی روبرو می‌شدند...حدود سال ۱۲۸۷ ایرانی‌ها کم‌کم شروع کردند به جایگزین کردن بازیکنانی در تیم‌های بریتانیایی. مشکل بزرگشان این بود که توپ سخت پیدا می‌شد...در جاهایی مثل اردبیل، فوتبال را جوانانی که مدتی در قفقاز زندگی کرده بودند، معرفی کردند...در اسفند ۱۳۰۳ مسابقۀ میان باشگاه تهران و تیمی ارمنی به آشوب کشیده شد. اوباش فوتبالی دستگیر و محکوم شدند به پنجاه ضربه شلاق.

هر چیزی در ایران می‌تواند تبدیل به بازی فوتبال سیاسی بشود، از جمله خود فوتبال... مقام اولی مسابقات جهانی سال کشتی ۱۹۹۸ که در تهران برگزار شد، شور و هیجان خیلی کمتری برانگیخت تا صرف حضور این کشور در مسابقات جام جهانی فوتبال سال ۱۹۹۸...اینکه جایگاه محبوب‌ترین ورزش در ایران کم‌کم از کشتی به فوتبال منتقل شد، بازتابی است از تغییراتی اجتماعی و سیاسی که در این کشور رخ داده. تحولاتی اجتماعی که به محبوبیت فوتبال در اروپا کمک کردند، در ایران دیرتر اتفاق افتادند.

پای انواع مختلف تمرین‌های بدنی مدرن به واسطۀ نظامی‌ها به ایران باز شد...پدر ورزش مدرن در ایران، میرمهدی ورزنده بود که شروع به آموزش تربیت بدنی در مدارس ایران کرد....نخستین سابقۀ ثبت شده‌ای که من از یک بازی فوتبال یافته‌ام، مال سال ۱۲۷۷ در اصفهان است که در آن مهاجرانی از بریتانیا در قالب تیمی ارمنی بازی می‌کرده‌اند...فوتبال را سه واسطۀ تجدد به ایرانی‌ها معرفی کردند: مدارس مذهبی میسیونری، صنعت نفت و نظامی‌ها...در مدارس مذهبی بریتانیایی‌ها فوتبال جزو برنامۀ تحصیلی بود.