پسر تختی معتقد بود پدرش را رفقایش با دور شدن از او کشتند...تختی وجهۀ سیاسی نداشت...اگر ورزشکار می‌ماند قطعا امروز فراموش شده بود.

اولین شعاری که من سر دادم و بعد با مردم هماهنگ شد این بود که «تختی مصدقی بود»...تشییع جنازه تختی یک میتینگ تمام عیار سیاسی شد...یکی از علل اوج گرفتن شایعه کشته شدنش این بود که هتل آتلانتیک جنب ساختمانی متعلق به ساواک بود...حسیبی که وصی او بود هیچ وقت نگفت که تختی را کشتند...خودمان دوست داشتیم این تصور بماند که شاه او را کشته است...بعد‌ها از قرائن و حاشیه‌های ماجرای زندگی تختی به این نتیجه رسیدیم که خودکشی کرده است.

تختی بعد از یک فطرت بد ظهور کرد، اکبر خراسانی، پهلوانی به‌نام ولی خسیس بود و دست دهنده نداشت و تختی در تقابل با او قرار گرفت، همین باعث شد که در میان مردم وجهه‌ای مردمی پیدا کند... اسطوره تختی زمانی به ثبت رسید که حقش را ‌خوردند و مظلوم واقع شد...تختی مایل نبود عضو جبهه ملی شود، اما دکتر محمد مصدق و بازرگان و طالقانی را بسیار دوست داشت و به احترام آن‌ها به آن سمت کشیده شد...از تختی خواستند شهردار شود نپذیرفت، از او خواستند پول بگیرد و برای تبلیغ تیغ ژیلت ریشش را بتراشد نپذیرفت.

تو همین بازار با قدیمی‌ها حرف بزنی یادشونه ماجرای بوئین‌زهرا را که خود آقا تختی آمد بین بازاری‌ها تا پول و وسایل برای مردم جمع کند. خانم نمی‌دونی چه پولی جمع شد. مردم به خاطر تختی بود که می‌آمدند و کمک می‌کردند...مردم برای پسر شاه بلند نشده بودند اما پیش پای آقا تختی بلند شده بودند و همین شاه رو ترسونده بود. از محبوبیت تختی می‌ترسیدند. بخصوص که تختی مصدقی هم بود...پدرم می‌گوید تختی برای این ساکت شد که نخواست وارد شغل دولتی شود...آدم‌هایی مثل تختی دیگه تکرار نمیشن. اونا توی همون سال‌ها مانده‌اند.