دولتشاهی سابقه سه دوره حضور در مجلس شورای ملی را هم دارد و برای اولین بار علیرغم اینکه جزو کادر رسمی وزارت خارجه نبود، در سال ۱۳۵۴ از او برای تصدی سفارت ایران در دانمارک دعوت به عمل آمد.

پیش از عزیمتش به دانمارک جمعیتی به نام جمعیت راه نو را تاسیس کرده بود که در جهت احقاق حقوق بانوان فعالیت می‌کرد. او برای اینکه به روحانیت آن زمان نشان دهد فعالیت جمعیت متبوعش در جهت بی‌بندوباری زنان نیست راهی به حوزه‌های علمیه قم هم پیدا کرد و تا دفتر مراجع بزرگی چون آیت‌الله بروجردی هم رفت. در گذار همین تلاش‌هایش با امام موسی صدر هم دیداری می‌کند.

خانم سفیر در خاطراتش می‌گوید: «قرار گذاشتیم که بیاییم منتهی نرفتیم توی اتاق جمعیت، آمدیم به اتاق پذیرایی من. یکیش یک آقایی بود اگر اشتباه نکنم اسمش غفاری بود. او معلم قرآن شرعیات مدارس بود. در واقع کارمند خود وزارت آموزش بود. منتهی خوب با قم هم ارتباط داشت. یکیش آقای موسی صدر بود. آن موقع هم خوب نسبتا جوان بود. به نسبت اینکه جوان بود، من دیدم چقدر اطلاعات عمومی دارد... گمان می‌کنم زیاد می‌دانست. جلسه خیلی جالبی داشتیم. چند نفر از خانم‌های جمعیت بودند و ما راجع به مسائل مختلف با این آقا صحبت کردیم... ما گفتیم که ما با خیلی از بی‌بندوباری‌ها موافق نیستیم، حتی با آن جور چیز‌ها که به ضرر زن تمام می‌شود مخالفیم. فرض کن آن چیزهایی که خیلی‌ها خیال می‌کنند شب زنده‌داری و نمی‌دانم آن جور مجالس و خیلی بی‌بندوباری‌ها به نظر ما این‌ها به ضرر زن است.»

دولتشاهی تا روزهای وقوع انقلاب در سفارت ایران در دانمارک بود و نشان عالی هم از ملکه دانمارک گرفت. او پس از انقلاب راهی پاریس شد و تا هنگام درگذشت در سال ۲۰۰۸ در این شهر اقامت داشت.

منبع: مجله مهر