این هتل و ۱۰ هکتار زمین اطرافش که به دریاچهٔ ژنو مشرف است، محل اقامت بسیار نفیسی برای گروه‌های دیپلماتیک و مردم دیگر به شمار می‌آید. سرویس‌دهی فوق‌العاده و رستوران بسیار لوکس این قصر به همراه هتل مجاورش - اقامتگاه انگلتر - به بوریواژ تعلق دارند و یک باغ ۱۰ هکتاری آن‌ها را احاطه کرده است. گوشه و کنارهای خلوت زیادی در این باغ وجود دارند که می‌توان در آن‌ها به قدم زدن پرداخت؛ فضایی که یادآور دوران طلایی اروپاست. برای دیپلمات‌هایی که از بازی شطرنج هسته‌ای در سالن‌های مذاکره خسته شده‌اند، یک زمین شطرنج به بزرگی زمین بدمینتون در محوطهٔ هتل وجود دارد و اطراف آن را نیمکت فرا گرفته است.

مایهٔ تعجب نیست که پیمان لوزان در سال ۱۹۲۳ و پس از پایان جنگ جهانی اول در بوریواژ امضا شده؛ پیمانی که به فروپاشی امپراتوری عثمانی انجامید. این اقامتگاه لوکس تاریخچهٔ درخشانی دارد. این ساختمان در سال ۱۸۶۱ به عنوان هتل طراحی شد و در طول این ۱۵۶ سال حتی یک روز سرویس‌دهی‌اش را متوقف نکرده است. بوریواژ از دوران رمان دیزی میلر نوشتهٔ هنری جیمز و تورهای بزرگ سربلند بیرون آمد و به یک افسانه بدل شد. ویکتور هوگو در راس افراد مشهوری قرار دارد که در دوران طلایی اروپا مهمان این هتل بوده ‌است. سامرست موآم و نوئل کوارد هم دربارهٔ این هتل نوشته‌اند.

کوکو شنل پس از جدایی از همسرش به این هتل آمد تا دردش کمی التیام بیابد. چارلی چاپلین، مری پیکفورد و گری کوپر در این هتل اقامت داشته‌اند. پس از سال ۱۹۸۹ نلسون ماندلا نیز به این هتل آمد، محلی که تغییر فاحشی با زندان جزیرهٔ روبن دارد. خوانندگان مشهور راک ‌اند رول همچون تینا ترنر و راد استوارت نیز از دیگر مهمانان بوریواژ بوده‌اند.

بیشتر سهم مالکیت بوریواژ در اختیار چهار نسل از خانوادهٔ سندوز بوده است. ادوارد کنستان سندوز، بزرگ این خاندان در سال ۱۸۷۲ از فرانسه به لوزان مهاجرت کرد و یک شرکت دارویی با همین نام در لوزان تاسیس کرد. میز پیشخوانی از جنس عقیق یمانی نورانی، پارچه‌های نفیس ابوسون و سوییت‌های آراسته و مجهز، تسهیلات رفاهی و رستورانی که سرآشپز مشهورش آنا سوفی پک که از کتاب ارزیابی رستوران‌های میشلن سه ستاره دریافت کرده است، همگی با چنان نظمی میزبانی می‌کنند که از سنت فرانسه پیش از انقلاب کبیر به جای مانده است. به آسانی می‌توان هرکول پوآرو را مجسم کرد که در میان اتاق‌های هتل می‌چرخد. هیچ اطلاعی از اقامت آگاتا کریستی در این هتل در دسترس نیست ولی بوریواژ می‌توانست الگوی مناسبی برای محل اقامت یک کارآگاه تیزهوش باشد.

جان کری به زبان فرانسه مسلط است و این موضوع تا حدی فضای بوریواژ را جفرسونی جلوه می‌دهد؛ از آن جهت که توماس جفرسون در زمان خودش در ورسای حضور یافته بود. هدف این است که مهم‌ترین اعضای شورای امنیت در کنار یکدیگر بر سر میز مذاکره بنشینند. ایران به عنوان قوی‌ترین کشور شیعه و حامی غیرنظامیان شیعهٔ منطقه پذیرفته است تا وارد چنین مذاکرات حساسی شود. این بازی عنوان معاملهٔ هسته‌ای را به دوش می‌کشد ولی همه حس می‌کنیم که مسائل پیچیده‌تری نیز در میان هستند. از این حساستر نمی‌توان مذاکره‌ای را متصور شد.

وقتی که از طریق یکی از خبرنگاران پی‌جوی هزینه‌های هتل شدیم‌ (سوییت‌های کوچک هتل شبی ۲۰۰۰ دلار قیمت دارند)، یکی از دیپلمات‌هایی که در مذاکرات شرکت داشت پاسخ صریح و درستی به ما داد: «می‌دانید هزینهٔ جنگ چقدر است؟»

منبع: فوربس