تاریخ ایرانی: بیش از یکسال پس از کودتای ۲۸ مرداد، مجلس شورای ملی در بیست‌ و نهم مهرماه ۱۳۳۳، با ۱۱۳ رأی موافق، ۵ مخالف و یک رأی ممتنع، قرارداد هیات ایرانی با کنسرسیوم نفتی کشورهای غربی را به تصویب رساند. 

 

بر اساس این قرارداد که در مرداد‌‌ همان سال میان هیات ایران به سرپرستی علی امینی وزیر وقت دارایی، با کنسرسیومی از شرکت‌های بزرگ نفتی شامل نمایندگان پنج شرکت آمریکایی نیوجرسی، سوکویی، کالیفرنیا، گلف و تگزاس و نیز شرکت‌های نفت انگلیس، شل و نفت فرانسه به امضا رسیده بود، دولت ایران موافقت کرد بابت جریانات ملی شدن صنعت نفت به دولت انگلیس غرامت بپردازد.  این طرح ششم آبان همان سال با ۴۱ رأی موافق، ۴ رأی مخالف و ۴ رأی ممتنع در مجلس سنا به تصویب نهایی رسید.

 
بر اساس این قرارداد شرکت نفت بریتانیا ۴۰ درصد، پنج شرکت آمریکایی هر یک ۸ درصد سهام و جمعاً ۴۰ درصد، شرکت نفت فرانسه ۶ درصد، شرکت هلندی رویال داچ شل ۱۴ درصد سهم می‌بردند و چون شرکت نفت انگلیس و ایران (شرکت سابق نفت جنوب) دو پنجم از سهام شرکت رویال داچ شل را دارا بود، به همین دلیل آن شرکت در مجموع، مالک ۴۵/۶ سهام کنسرسیوم شدند؛ بنابراین شرکت سابق نفت انگلیس و ایران، بزرگترین سهامدار کنسرسیوم شد.

آنچه می‌بینید تصاویری از امضای قرارداد کنسرسیوم است که مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر کرده است.