خسرو پوربخشنده در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا، بیان می‌کند: در این‌ باره نامه مفصلی به آقای ملک‌زاده (آخرین رئیس سازمان میراث فرهنگی در دولت دهم) جانشین آقای بقایی نوشتم که ایران چهار بار مورد تهاجم نظامی قرار گرفته بود، نخستین بار اسکندر حمله کرد که متأسفانه ما در کتاب‌های درسی از آن به عنوان اسکندر کبیر یاد می‌کنیم، در حالی که او نمی‌تواند برای ایرانی‌ها کبیر باشد. همچنین پس از حمله مغول، آخرین تهاجم از سوی نسل فعلی در دورهٔ آقای بقایی صورت گرفت که بدتر از تهاجم‌های گذشته است؛ چون برخی از اسناد گم‌شده دست‌نویس بوده‌اند و ما دیگر به آن‌ها دسترسی نخواهیم داشت.

او با بیان اینکه نسل اول باستان‌شناسان گزارش‌های خود را به شکل دست‌نویس ارائه می‌کردند، اظهار می‌کند: در دوره‌های بعد گزارش‌های باستان‌شناسی به شکل تایپی ارائه می‌شد و حالا هم که همه‌ چیز کامپیوتری شده است.

این باستان‌شناس ادامه می‌دهد: در دوره ریاست بقایی در میراث فرهنگی نامه‌ای نوشتم که هیچ‌ کس چون شما بی‌خبر از درون سازمان نبوده است، این موضوع برایش خیلی عجیب بود و پاسخی هم به نامه‌ام نداد.

پوربخشنده بیان می‌کند: تخریب فرهنگ یک ملت از سوی بیگانگان آن‌چنان دردناک نخواهد بود، اما اگر یک ایرانی این کار را انجام دهد، خطرناک و دردش بیشتر است. اگر به چین توجه کنید عده‌ٔ بسیاری را بعد از انقلاب به محاکمه کشیدند، اما در کشور ما سرانی که به فرهنگ یک ملت آسیب رساندند آزادانه می‌گردند و کسی آن‌ها را محاکمه فرهنگی نمی‌کند. چرا چنین تهاجم فرهنگی انجام شد؟ نوع آرایش و پوششی که از غرب وارد می‌شود یک نمونه از تهاجم فرهنگی است. تهاجم فرهنگی از داخل صد مرتبه بدتر از تهاجم فرهنگی است که از خارج وارد می‌شود.