دختر آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، رئیس‌جمهور وقت در گفت‌وگو با ویژه‌نامه نوروزی روزنامه «اعتماد» درباره آرای خود در انتخابات سال ۷۴ گفت: «خودمان هم نفهمیدیم. مامان معتقد است که من اول بودم و آمدند با بابا توافق کردند که نتیجه اینگونه اعلام شود. اما همه این‌ها در ابهام است و هیچ چیز آن مشخص نیست. از طرفی هم نمی‌توانم بگویم این روایتی که مامان دارد غیرواقعی است. البته آقای هاشمی می‌گویند این واقعیت ندارد و قرار شد که اول آرای صندوق‌هایی اعلام شود که ایشان (آقای ناطق) در آن رأی بیشتری دارد. این شاید بعد روانی موضوع بود. اما اینکه واقعاً من اول بودم یا آقای ناطق هنوز هم نمی‌دانم.»

به گزارش «تاریخ ایرانی»، وی افزود: «نه آن زمان این موضوع قطعی بود و نه الان قطعی هست. دلخور هم نشدم، نه آن مقطع نه الان. دلیلش هم این هست که من یک دختر جوانی بودم که وارد انتخابات شدم و در بدو ورود پیش‌بینی این میزان آرا را نداشتم. انتظاری نیز نداشتم. بنابراین از رتبه دوم هم راضی و خوشحال بودم. ادعایی هم نداشتم که باید اول بشوم. نمی‌دانم شاید آن موقع چیزهایی گفته باشم، محسن که خاطرات آن دوران را می‌خواند می‌گوید ایامی هست که تو به من می‌گویی دارند رأی من را می‌خورند. من اول هستم. محسن به نقل از همان ایام می‌گوید ما داریم موضوع را دنبال می‌کنیم و بابا هم افرادی را به عنوان ناظر در فرمانداری گذاشته است که نظارت کنند تا انتخابات سالمی برگزار شود. احتمالاً باید من یک چیزی گفته باشم که محسن اینگونه می‌گوید.»

فائزه هاشمی رفسنجانی در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود خاطره‌ای از توقیف روزنامه «زن» که او مدیرمسئولش بود نقل کرده است: «ما سال ۷۸ یک خط از پیام فرح دیبا به مناسبت نوروز را منتشر کردیم. همزمان و قبل از ما یک روزنامه اصولگرا مصاحبه دو صفحه‌ای کامل از فرح منتشر کرده بود. یالثارات یک ستون بزرگ از پیام فرح را منتشر کرده بود. خب اگر قرار است چیزی چاپ نشود چرا فقط برای ما خط قرمز است؟ فقط بهانه‌ای بود برای حمله و بستن روزنامه. ایراد واقعی نبود.»