یادم آمد امروز انتخابات است، دومین آزمونِ خواستِ مردم پس از انقلاب. اولی رفراندوم بود، مردم آن موقع به جمهوری اسلامی رأی داده بودند. این‌ یکی انتخابات «مجلس خبرگان» بود، که قرار بود قانونِ اساسیِ اسلامی را بنویسد...روی دستگاه تلویزیون برگهٔ سفیدی بود از وسط تاشده و قائم ‌ایستاده. فهرستِ برنامه‌های هفتگیِ بخشِ انگلیسی‌زبان و «بین‌المللیِ» تلویزیون ایران. بخش انگلیسی مدت‌ها بود معلق و بلاتکلیف مانده بود. ورقه مال شش ماه پیش بود. انقلاب خیلی به‌یکباره واردِ این هتل شده بود.

دو سفر نایپل به ایران یکی در تابستان ۱۳۵۸ بود و یکی در اردیبهشت ۱۳۷۶، و هر بار تصویری متفاوت پیش‌رویش قرار گرفته، تصاویری که از مقایسه‌شان می‌توان رد گذر زمان و تغییرات را به وضوح دریافت. گزارش‌هایش از این دو سفر بیش از آنکه روایت سیاستِ دوران باشند، تصویر پرجزئیات جامعه و مردمان‌اند. از امروز و طی ده قسمت ترجمهٔ گزارش سفر اولش را برای اولین بار در «تاریخ ایرانی» خواهید خواند، داستان روزهای پرشور و ملتهبِ پس از انقلاب اسلامی.

مجسمه مرد اشکانی که حدود یک سال و نیم قبل به دستور شهرداری با هزینه ۳۰۰ میلیون تومان ساخته شد، به دلیل مخالفت شخصیت‌های با نفوذ این شهر و به بهانه نامشخص بودن هویت واقعی این مجسمه در زیرزمینی مدفون شده است...ایمان اورک، عضو شورای شهر ایذه: نصب مجسمه مرد شمی در شهر ایذه باعث سست شدن ایمان جوانان می‌شود.

تهران انقلابی از سرگذرانده بود. اما زندگیِ معمول به صورت‌هایی عجیب و غریب جریان داشت... شمالِ تهران انگار خیال بود...جنوب تهران صدایش درنیامد و ساکت ماند.